[Column] In plaats van een blauw-wit-rode profielfoto
Ergens vind ik het heel mooi hoor, hoe iedereen nu solidair is met de Fransen en de mensen uit Parijs in het bijzonder. En waar men normaal gesproken Facebook gebruikt om updates te geven over wat je aan het eten bent, naar welke film je kijkt en hoe lekker de Starbuck coffee nu toch weer smaakt kleurden gisteren en vandaag ineens alle profielfoto’s blauw-wit-rood. Facebook heeft tegenwoordig blijkbaar ingebouwde functionaliteit voor dit soort gebeurtenissen, net als de optie om jezelf als “safe” in te checken op het moment dat er bij jou in de buurt iets soortgelijks gaande is.
Laat me één ding heel erg duidelijk stellen. Ik sympathiseer net zo hard mee als jullie bij de slachtoffers, vrienden en familie van. Het staat voorop dat deze gebeurtenissen vreselijk zijn. Ik ben een frequent bezoeker van concerten en kan me in de verste verte niet voorstellen hoe angstaanjagend het geweest moet zijn om in zo’n situatie terecht te komen. Ook het gevoel van angst wat deze idioten je hiermee proberen op te leggen moeten we koste wat kost zien te voorkomen. Dus ga lekker naar concerten en voetbal wedstrijden, drink je biertje ergens op het terras. Wanneer we daar mee ophouden hebben ze precies waar ze op uit zijn.
Wat mij tegenstaat is de melding die Facebook me voorschotelt: “… added a temporary profile picture”. Natuurlijk is iedere profielfoto tijdelijk, dat snap ik ook wel. Maar om bij voorbaat al te weten dat je dit even tijdelijk doet? De mensen die hun naasten zijn verloren zijn die voor altijd kwijt, wat nou tijdelijk? De mensen die het overleefden moeten de rest van hun leven zien om te gaan met de vreselijke ervaringen die ze vrijdagavond beleefd moeten hebben. Niks tijdelijk.
En zo lijkt het rouwen om een terroristische aanslag een plaatsje veroverd hebben naast de dagelijkse wereld van de likes en thumbs up. “Social” media waarvan je je kunt afvragen hoe sociaal dat nu daadwerkelijk is. Even klikken, dan heb je je plicht ook weer gedaan. Om een paar minuten later een filmpje te liken van die grappige kat die schrikt van een claxon. Om over een paar weken die blauw-wit-rode foto toch maar weer terug te vervangen door een normale profielfoto. Om een volgende keer op vakantie in Frankrijk maar weer te klagen over de chagrijnige Fransoos aan je tafeltje in een willekeurig restaurant die geen Engels wil spreken. Om bij de volgende verkiezingen toch maar op Geert Wilders te stemmen, want die vluchtelingen zijn toch maar eng. En om bij de volgende aanslag je profielfoto maar weer te voorzien van een ander beeldmerk. Want ja, da’s wel zo sociaal natuurlijk.
Ik hoop dat iedereen die op dat knopje heeft geklikt ook even een half uurtje heeft genomen om na te denken over dit alles. Om zich in te beelden hoe het geweest moet zijn daar. Om na te denken wat voor leven de meeste vluchtelingen gehad moeten hebben. In landen waar dit soort dingen de dagelijkse werkelijkheid is. Om er vervolgens achter te komen dat je je daar (gelukkig) helemaal geen voorstelling van kunt maken. En om je dan te beseffen hoe vreselijk blij je mag zijn dat je, ondanks alles, een relatief veilig leven hebt. Een leven om te waarderen en te koesteren, hoe hard anderen ook proberen om daar verandering in te brengen. Als je dan alsnog de behoefte voelt om je profiel foto aan te passen, doe dat dan zeker.
Parijs, 31 oktober genomen vanuit onze vlucht terug naar Nederland. Prachtig gezicht (slechte foto).
Leave a Comment