2 seconds of Geenstijl fame
Gisteren was op Internet al op meerdere sites het filmpje te zien van een of andere malloot (via Geenstijl) die het nodig vond om een Nissan GT-R op Nederlandse wegen richting de 300+ kilometers per uur te jagen. Ik vind het dan altijd wel interessant om eens door de comments te gluren om te kijken wat de gemiddelde Nederlander daar nou van vindt. Gelukkig hebben er veel mensen mijn standpunt: dat het een idioot is die meteen z’n rijbewijs zou moeten inleveren en een paar maandjes wat slachtoffers van auto ongelukken zou moeten verzorgen in een willekeurig ziekenhuis. Dan kijkt de beste jongen er waarschijnlijk heel anders tegenaan.
Maar goed, dat is even niet de strekking van deze post. Vandaag stond hetzelfde bericht nog eens breed uitgemeten op Geenstijl met de naam van de beste jongen erbij. Hee! Interessant! Eens even Google-en en kijken wat er van die knakker te vinden is. Want mensen, joehoe, het is 2011 en niemand is meer anoniem. Maar dat had ‘ie hopelijk ook niet verwacht als je filmpjes online zet waarin je hoofd vol in beeld is. Beetje dom?
Anyways, ik Google en kom uit op een Flickr pagina. Daar staan onder wat foto’s ook weer comments, waarbij er eentje in het oog springt: een journaliste van het AD. Zij schrijft (quote): “Wat een gave auto en wat reden jullie hard”, en ook: “Ik zou je daarom graag willen interviewen over je autopassie voor de krant van morgen.”. Ze voorziet haar post van een e-mail adres en telefoonnummer, ik denk bij mezelf: what the fuck. Dat je met zo’n kerel een interview wilt voor de krant kan ik op zich begrijpen, maar op deze manier!? Dus ik zet mijn journalistenpet op (waarvan ik niet wist dat ik die had) en knal een screenshotje van die post in de comments bij Geenstijl en op mijn Twitter account.
Geenstijl let altijd goed op haar reaguurders en de comments (daar zijn ze groot mee geworden) en 5 minuten later staat mijn screenshotje in de post als update, waarbij Geenstijl in eerste instantie niks censureerde. En dan neemt de grote kracht van het internet over. Geenstijl wordt door velen gelezen en velen hebben even zo vele meningen, dus is mevrouw ineens een onderwerp op Internet en Twitter in het bijzonder. Dat vond mevrouw niet zo tof, dus kijg ik de volgende berichtjes toegestuurd (wederom quotes):
“@jsiegmund Nee sukkel! Ik weet niets van auto’s en ja, we wilden hem spreken. Net als zijn ouders, de politie et cetera. 1/2”
“@jsiegmund En fijn hoor: mijn telnr. op GeenStijl. Stuur mij ook even jouw nummer! Had het kortom even zwart gemaakt voor je het doorstuurde”
“@jsiegmund Goed, en trouwens: ooit van sarcasme gehoord! Dat je een boodschap oppikt zoals je hem wil lezen?”
Ik ben vervolgens gewoon mijn vader gaan opzoeken en heb daar gegeten, want dat is wat je doet op vaderdag. Nu checkte ik nog even het vervolg van dit verhaal en zag dat ze inmiddels alweer wat afgekoeld is. Geenstijl heeft netjes alsnog haar nummer uit de screenshot gehaald en ik heb mijn screenshot van yfrog verwijderd. Overigens, via Google is je nummer ook gewoon te vinden hoor, dat je het even weet.
Wat ik met dit verhaal wil zeggen is dat deze “sukkel” hier wel een stukje journalistiek te pakken had, ha! Dat ze vast niet voorzien had dat haar post op Flickr uiteindelijk op Geenstijl zou verschijnen is duidelijk, dat had ik eerlijk gezegd ook niet. Het was dan ook niet mijn bedoeling om haar nummer of mailadres publiekelijk te maken; maar wel om te tonen dat de journalistiek in Nederland af en toe echt te dubieus voor woorden is. Als je zo’n jongen veren in zijn reet gaat steken in ruil voor een scoop, dan ben je toch niet helemaal goed bezig. Blijkbaar was de redactie van Geenstijl het daar met me eens en plaatsten ze mijn werk in het bericht. En daarmee droeg deze “sukkel” ineens bij aan de berichtgeving, waar mevrouw morgen waarschijnlijk helemaal niets in haar krant heeft staan (geen idee of ze dat interview nu uiteindelijk heeft weten los te peuteren). Ach en zoveel maakt dat ook niet uit; morgen is dit alweer oud nieuws.
Dus mevrouw de journaliste, in plaats van mij af te vlammen op Twitter kun je voortaan misschien beter eerst even nadenken voordat je je riooljournalistiek en plain public het Internet op vlamt. En eigenlijk zou zo’n opmerking zoals je plaatste sowieso niet eens in je op mogen komen, zeker niet als moeder. Dus wanneer je zover bent accepteer ik graag je excuses voor bovenstaande berichtjes. Succes met je verdere carrière en pas de volgende keer een beetje beter op, wil je… het interwebs is watching!
Update: ik heb de naam van de journaliste inmiddels uit deze post gehaald. Het is een tijd geleden en je vond mijn post nog steeds als je op haar naam Google-de. Dat is irritant, snap ik ook, dus vandaar.
Leave a Comment