Mars der beschaming
De afgelopen weken is er nogal wat nieuws over de bezuiningen in cultuurland. Met name de kunstenaars en andere getroffenen zelf zijn het uiteraard helemaal niet eens met het standpunt van Den Haag. Voor wie er niets van heeft meegekregen (op zich ook knap); het komt erop neer dat ze voortaan flink minder centen krijgen.
Ik snap natuurlijk best dat het niet leuk is wanneer zaken duurder worden. Want daar komt het op neer: clubs die voorheen subsidie van de overheid kregen moeten dat geld nu ergens anders vandaan halen. Dat kun je op verschillende manieren doen: duurdere kaarten / lidmaatschappen, sponsoring, minder salaris betalen, noem ‘t maar op. Maar linksom of rechtsom moet je er moeite voor doen, da’s een ding wat zeker is.
Wat me nogal stoort aan de hele discussie is dat de cultuursector het inmiddels blijkbaar zo enorm vanzelfsprekend vind dat ze uberhaupt geld krijgen van de overheid. Dat geld is wordt voor een groot deel bestempeld als subsidie. Ik heb de definitie van subsidie eens even opgezocht (via Wikipedia):
“Subsidie (van Latijn subsidium: ondersteuning, hulp, bijstand) is een tijdelijke bijdrage van de overheid of een non-commerciële organisatie ten behoeve van het starten, dan wel een permanente bijdrage voor het uitvoeren van een activiteit waarvan het economische belang niet direct voor de hand ligt.”
Luistert u mee kunstenaars der Nederlanden? Een tijdelijke bedrage. Ofwel: een bijdrage die niet eeuwig duurt, die na een tijdje wordt stopgezet. Een bijdrage waardoor je makkelijker iets leuks op kunt zetten wat daarna op eigen benen moet kunnen staan. Laat ik het nog verder illustreren: je hebt als kunstenaar een leuk idee, bijvoorbeeld een schilderklas. Maar om een schilderklas te beginnen heb je allerlei spullen nodig en daar is nog geen geld voor. Dus vraag je subsidie aan, je kunt daarmee je spulletjes kopen en je klas beginnen. Aan je leerlingen vraag je lesgeld waarmee je vervolgens alles kunt betalen. Eind goed, al goed.
Maar wat schetst mijn verbazing: wanneer de subsidies van de overheid straks wegvallen zijn er ineens allerlei gezelschappen die ophouden te bestaan. Orkesten worden opgeheven, festivals moeten inperken, noem het maar op; wanneer we de kunstsector moeten geloven kunnen we over 2 jaar niks cultureels meer beleven in Nederland. Maar dat betekent dus dat die gezelschappen na al die tijd van rijkdom en weelde het nog steeds niet voor elkaar hebben om zelfvoorzienend te zijn. Of zijn ze wellicht te lui geweest om zelf iets te regelen? Ach, de overheid betaalde altijd goed toch?
Mijn punt is: als het aan de subsidie zou liggen, dan zou het stoppen daarvan moeten betekenen dat er geen nieuwe initiatieven meer komen. Misschien ook niet leuk – en er zijn vast mensen die ook daardoor getroffen worden – maar wat mij betreft een logische stap als er bezuinigd moet worden: even een pas op de plaats. Maar in plaats daarvan is het relaas dus dat er allerlei dingen gaan verdwijnen; dat snap ik niet. En als dat al zo is: komt dat dan niet doordat er misschien wel teveel orkesten zijn? Dat je ieder weekend wel naar 10 of 20 festivals kunt gaan wanneer je dat wilt? Vraag en aanbod noemen we dat.
De kunstenaars onder u zullen wellicht reageren met: “je weet niet waar je het over hebt”. Mis, dat weet ik voor een deel wel. Door mijn werk in de entertainment industrie heb ik genoeg gelegenheden gezien waar de chique kunstlievende mensen naar kunst stonden te kijken, prachtig (kuch) belicht door mijzelf. En daar was altijd meer dan voldoende budget voor, veelal subsidiegelden; het kon soms niet idioot genoeg voor 1 uurtje tentoonstelling waar misschien een 50 tal mensen naar kwam kijken (op uitnodiging uiteraard). Zet er een bouwlampje op en voor 5 euro heb je ook alles belicht. Misschien zakelijk niet zo’n handige opmerking van mezelf; maar zo is het wel. Leve de creativiteit!
Laten we het geld wat er is besteden aan zaken waardoor de economie zo snel mogelijk weer bloeiend en gezond is. Dan kunnen we met het geld wat we dan overhouden weer fijn allerlei geitenwollen clubjes subsidieren die bijvoorbeeld een drol a €60.000 euro aankopen. Snoeien om te bloeien mensen!
Leave a Comment